Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A mi się podobało 😆

Jest tyle recenzji, które mówią, że tom 1 był lepszy, więc ponownie z lękiem sięgałam po książkę. Ale streszczając (a szczegóły potem): moim zdaniem poziom pisania i atrakcyjność historii jest taki sam co w Fourth Wing.

1. Głupoty w fabule - na takim samym poziomie co w tomie 1. Tutaj też brakuje logicznego uzasadnienia dla niektórych zachowań bohaterów i sytuacji. Wskrzeszenie Barlowe’a? Serio? Liczę, że w 3 tomie nareszcie się wyjaśni, czemu tak nienawidził bohaterki, bo póki co to taka nienawiść per se bo potrzebujemy antagonisty.
Jeźdźcy to tacy super szkoleni wojownicy? Dostają raz serum blokujące wiezi po czym nie wpadają na to, że od tych samych osób w podobnej sytuacji dostaną je drugi raz… serio?? to był już poziom przedszkolnej logiki.
O ile w 1 tomie charaktery bohaterów były bardziej wiarygodne, tutaj znowu doświadczamy naiwnej szlachetności. Rzucamy się w nieprzemyślany wir walki bo trzeba (szlachetne, ale tak to w życiu nie działa), gdy tylko 1 osoba podaje faktyczny logiczny argument by ruszyć do Navarry (tam jest moja rodzina).
Tortury - ja wszystko rozumiem ale autorka musiałaby poczytać jeszcze o sposobie opisywania przemocy. Polecam Kinga lub R.F. Kuang. Jak ktoś pisze o kilkudniowych torturach skracając je do „ból był ogromny” czy coś takiego, to się nie dziwię, że te tortury nie działają 😂
2. Wątek romantyczny - musiałam sobie tłumaczyć, że oni mają po 20 lat żeby to „kocham ale…” nabrało sensu. Byłam już pewna ok 200 stron przed końcem, że książka skończy się tak samo jak tom 1 wielkim oburzeniem bo znowu Xaden miał tajemnice. Na szczęście teraz autorka zamieniła ok 150-200 stronicowego focha nr 1 w około 10 stronicowego.
Wiele opinii podkreśla łatwość przewidywania fabuły. W takim razie ja nie wierzę w pisarkę, bo ze 3 razy spodziewałam się rozwinięcia w stylu taniej telenoweli. 🤣 (motyw eks, serio?) Na szczęście się pomyliłam.
3. Język - książka jest napisana przyjemnie, bardzo dobrze się ją czyta, ale najbardziej lubię dialogi. W książce znalazłam przynajmniej 3 błędy redaktorskie, gdzie albo pokleili ze sobą po 2 zdania albo coś autokorekta poprawiła i nikt nie zauważył (wydanie 1).
4. Zakończenie - skończyłam ten tom na zasadzie „o fajnie, spoko”. Chętnie sięgnę po 3 ale sam koniec nie pozostawił we mnie uczucia „jak ja wytrzymam do stycznia!”. Może gdyby nie było rozdziału z POV Xadena byłabym bardziej zainteresowana. Ale tutaj też było to za szybko opisane i liczę, że autorka opisze tę akcję raz jeszcze, powoli, bo znowu wyszło mało logicznie.

Podsumowując: mi się podobał Tom 1 i także Tom 2. Poziom dla mnie ten sam. Smoki i dialogi między nimi są najlepsze! Chętnie sięgnę po tom 3. Choć dobrze się bawiłam, uważam tę serię za przede wszystkim rozrywkę bez większego Ach i och.

A mi się podobało 😆

Jest tyle recenzji, które mówią, że tom 1 był lepszy, więc ponownie z lękiem sięgałam po książkę. Ale streszczając (a szczegóły potem): moim zdaniem poziom pisania i atrakcyjność historii jest taki sam co w Fourth Wing.

1. Głupoty w fabule - na takim samym poziomie co w tomie 1. Tutaj też brakuje logicznego uzasadnienia dla niektórych zachowań...

Należę do grona osób, które bały się sięgać po tę książkę z uwagi na ogrom opinii pozytywnych. Niestety, często popularność tytułu nie idzie z jakością tekstu. Tym bardziej więc ulżyło mi po jej skończeniu, że mogę Fourth wing ocenić na mocną 7.
Btw czytałam wydanie pierwsze „zwykle” ale nie widzę tu takowego, by je ocenić.
Historia wciąga, świat smoków zachwyca (uwielbiam te smoki!), pomysł na fabułę moim zdaniem znajdzie w końcu odzwierciedlenie na małym lub dużym ekranie.
Bohaterowie spoko, język literacki bardzo przyzwoity, duży plus za feminatywy, bo w tym świecie są tak oczywiste jak światło słoneczne, dialogi brzmią naturalnie, jedynie z opisami akcji czasem mam problem bo albo autorka albo tłumacz coś czasem pokręcił i trochę było ciężko zrozumieć co się dzieje (logika zdarzeń co po czym).
Czytam aktualnie Iron flame, więc z perspektywy wiem, że pewne wątki, które wydawały mi się naciągane, nawet mają sens. W ogóle niedociągnięcia książki łatwo wybaczyć, bo książka przyjemnie wciąga.
Jedynie duże ALE mam do samej uczelni. Mało dopracowana wizja szkoły, programu, szczegółów zajęć i ogólnie jakiejś takiej logiki w tym. Też moim zdaniem wątek Violet i jej zmiany/dojrzewania z skrybki do jeżczyni mógłby być lepiej zobrazowany. Autorka wmawia nam, że się zmienia jednak ja do końca tego nie czuję. Ale są to już smaczki wynikające z warsztatu autorki.

Należę do grona osób, które bały się sięgać po tę książkę z uwagi na ogrom opinii pozytywnych. Niestety, często popularność tytułu nie idzie z jakością tekstu. Tym bardziej więc ulżyło mi po jej skończeniu, że mogę Fourth wing ocenić na mocną 7.
Btw czytałam wydanie pierwsze „zwykle” ale nie widzę tu takowego, by je ocenić.
Historia wciąga, świat smoków zachwyca (uwielbiam...

Porno w książce - tak bym ją podsumowała. Po długim wstępie, gdy już główni bohaterowie tej części rzucą się na siebie, dosyć często pojawiają się opisy ich popisów łóżkowych. Historia - sama w sobie ok, w końcu wiadomo co Neście odbiło i z czym ma problem. Króluje duch girlpower, emancypacji kobiet itp. Końcówka trochę rozczarowała (nie cała, walka z główną antagonistką) ale wszystko w duchu Maas. Po nudnym „dodatku świątecznym” dobrze się czytało.

Porno w książce - tak bym ją podsumowała. Po długim wstępie, gdy już główni bohaterowie tej części rzucą się na siebie, dosyć często pojawiają się opisy ich popisów łóżkowych. Historia - sama w sobie ok, w końcu wiadomo co Neście odbiło i z czym ma problem. Króluje duch girlpower, emancypacji kobiet itp. Końcówka trochę rozczarowała (nie cała, walka z główną antagonistką)...